Lesgeven lijkt de laatste jaren soms meer op een emotionele dans dan op een opdracht van kennis en vaardigheden. Zowel leerkrachten als leerlingen voelen er zich niet gemakkelijk bij. De term emotionele intelligentie komt dan al gauw om de hoek gluren. Gaan we de definities ervan bestuderen of leren we ermee omgaan? Of lanceren we een wild idee on wordt emotionele intelligentie een nieuw vak op school?

Wij spraken met Hilde Van Bulck: auteur, spreker, transformator en systemisch opsteller. Ze heeft vele jaren ervaring in het onderwijs, coaching en training. Ze is expert in familie- en onderwijsopstellingen en zet aan tot reflectie, inspiratie, motivatie en activatie.

Vol goede voornemens sta je voor je klasgroep. Je bent bereid om er een prachtig schooljaar van te maken en je leerlingen grote stappen vooruit te laten zetten. Zo moeilijk kan dat toch niet zijn. ...

Ken jij het antwoord op de vraag: 'Wat vind je op een kerkhof buiten doden?'

'Op een kerkhof vind je een hoop dromen die nooit zijn uitgekomen. Het is bevolkt met een potentieel aan schrijvers, zangers, ruitereizigers, politiekers, wereldverbeteraars, diepzeeduikers, uitvinders,... die aan hun dromen hun creative kracht zijn vergeten toe te voegen', stelt Les Brown (spreker en schrijver) Is dat wat we wensen voor onze kinderen? Welke impact hebben we als volwassenen op de creatieve uitingen van onze kinderen en jongeren? Geven we hen alle ruimte of beperken we hen?

Stijn werkt als begeleider in een buitenschoolse kinderopvang. De kinderen die hij onder zijn hoede heeft zijn tussen 7 en 11 jaar oud. Jarenlang had Stijn zijn ervaring bijeengesprokkeld in een callcenter voor een groot telecombedrijf tot een brun-out hem in een nieuwe richting dreef. Zijn creatieve aard liet al vroeg van zich horen, maar zijn ambitie om aan de Show Bizz school in Oostende te studeren ...

Tien velletjes had ik vol gekrabbeld met het relaas van Aurélie en Hannah, twee zestienjarige jongedames die ik op zijn minst als elegant, leuk-ogend en communicatief kan beschrijven. Zonder enige schroom vertelden ze me hun belevenissen in verband met de echtscheiding van hun ouders. Ze kenden elkaar niet, maar hun verhaal kent waanzinnige raakvlakken. Tien velletjes met goed gedocumenteerde informatie omzetten in een artikel is een makkie voor mij. De tekst en de tips voor de volwassenen waren in mijn hoofd - met opsommingstekens inclusief - al uitgeschreven. Het geheel nog even in het geheugen van mijn laptop droppen en klaar is kees. Kleine klus, direct klaar.

‘Stop!’ riep een stem in mijn hoofd. ‘Is het dat wat je gaat schrijven? Dat meen je toch niet? De klassieke tips die je overal terugvindt? Je bent zelf gescheiden. Je hebt toch wel wat meer te vertellen dan dat? Wat is nu het belangrijkste? De deadline voor het artikel of een uitgebreidere kijk?’ ...

Wat hebben liefde, vertrouwen en bewustzijn te maken met de ontluikende seksualiteit bij jongeren? Moeten we hen niet eerder op de vele gevaren wijzen? Laten we hen alles zelf ontdekken? Of hebben we als volwassenen een taak?

Baby’s worden als liefdeswezens geboren en dragen de kiem van hun op dat moment nog niet ontwikkelde seksualiteit in zich. Wie twijfelt aan het eerste herinnert zich best enkele ontmoetingen met baby’s. Ze roepen gevoelens van verbinding, zachtheid en gelukzaligheid in je op. Bij de moeder komen verliefdheidshormonen vrij die haar de energie geven om het kleintje op de meest onmogelijke nachtelijke uren te voeden en te verzorgen.

Liefde stroomt door de aderen van de kinderen. Herinner jij je nog je eerste verliefdheid in de kleuterschool? De kleuters worden onmiskenbaar tot elkaar aangetrokken en weten heel goed wie die éne speciale is. ...

Het zelfvertrouwen van tieners kan zoals een rollercoaster met een snelle vaart op en neer gaan. De éne keer kunnen ze de hele wereld aan en de andere keer is de verste uithoek van de wereld niet ver genoeg om zich te verstoppen. Bestaat er een eenvoudige formule om vol vertrouwen in het tienerleven te kunnen staan? Of is de rollercoaster de enige optie?

Je kunt er niet aan ontkomen. De dood is een werkelijkheid van het bestaan. Ze roept een rollercoaster van emoties bij je op die je leven overhoop kunnen halen. Leren we hoe we kunnen rouwen bij een verlies? Valt verdriet te vergelijken? Is het nog een taboe of kunnen we er in vertrouwen over praten?

Wat je ziet, is niet wat er is. Wat je denkt, is niet wat er is.

Dit is één van de eerste overtuigingen waar je hoofd mee mag worstelen. Hoeveel ouders, leerkrachten enz. maken deze fout? Natuurlijk doen we dit allemaal onbewust daar wij niet geleerd hebben om anders te kijken. Maar wat gebeurt er wanneer we hiervan bewust worden?

Een topondernemer zei me ooit: 'Als je succesvol wilt zijn in je business moet je met kinderen werken. De meeste mensen hebben kinderen. Ze zijn hun grootste schatten. Ouders slapen niet als het niet goed gaat met hun kroost. Ze gaan snel op zoek naar hulp. Ouders zullen er alles aan doen opdat het goed met hen gaat. Ze zijn bereid om er veel geld in te stoppen.' Tot zover het economisch advies dat ik lang geleden kreeg en dat misschien enkele lezers de wenkbrauwen doet fronsen.

Leerkrachten spelen een belangrijke rol in het leven van de leerlingen. Het werk dat ze doen is niet te onderschatten. Elke dag omgaan met de mengelmoes aan dynamieken vereist flexibele sociale vaardigheden, een zekere kordaatheid en inzicht in het menselijk gedrag. Ze kunnen een belangrijk rolmodel zijn voor het jong volkje. Bekrachtiging en ondersteuning van zoveel volwassenen die elke dag met hart en ziel voor de klas staan mogen we niet vergeten. Hieronder enkele tips die hun taak gemakkelijker maakt. Het zijn tips die het mens-zijn bekrachtigen en die ruimte geven aan de grootsheid van elke leerling, leerkracht, directeur of ouders.

Hooggevoeligheid? Een probleem of een zegen? Iedereen lijkt het wel te zijn of te hebben tegenwoordig. Het is een diagnose geworden, zoals een griep. Sommigen nemen er zelfs medicatie voor. Volwassenen en kinderen introduceren zichzelf met 'En bovendien ben ik hooggevoelig...' alsof het over een ernstige handicap of iets verwerpelijks gaat. Kan het ook anders? Ik geloof van wel. Ik heb er in ieder geval mijn beroep van gemaakt.

Onrust bij kinderen kaderen in een artikel over de lente en lentekriebels is een uitdagende vergelijking. De opkomende lente is geweldig. De natuur wriemelt langs alle kanten. Plantjes wurmen zich door de aarde. Lammetjes banen zich een weg naar buiten en dartelen rond in het sappige jonge gras. Trekvogels komen terug van het zuiden. Nieuwe blaadjes duwen de knoppen van de bomen open. Je ziet de plantjes dag per dag groeien. Mensen ruimen hun huis en tuin op en gooien rommel weg die ze niet meer nodig hebben. Het is alsof het leven zich vernieuwt. Het nodigt je uit om naar buiten te komen, het zonlicht te omarmen zodat vitaminen D kunnen aangemaakt worden die de gelukshormonen stimuleren. Alles beweegt. Heel de natuur wil erbij zijn. Alles zingt nieuw leven.